sławni polscy kompozytorzy

Fryderyk Chopin, wirtuoz fortepianu

Jednym z najważniejszych, najwybitniejszych i najbardziej uzdolnionych polskich kompozytorów i pianistów jest Fryderyk Chopin. Kompozytor tworzył w dobie romantyzmu, epoce, w której nad realizmem i racjonalizmem górowały uczucia, duchowość, emocje i motyw buntu. Artysta inspirował się w swojej twórczości, między innymi motywami ludowymi. Pomimo ogromnego związania z ojczyzną i troską o losy narodu, muzyk opuścił rodzimy kraj w 1831 roku, udając się na emigrację po klęsce i upadku wielkiego powstania narodowo-wyzwoleńczego, zwanego powstaniem listopadowym. Za miejsce osiedlenia, Fryderyk Chopin obrał sobie Francję.

Dokładna data urodzin, nietuzinkowego muzyka nie jest oczywista. Do dziś trwają spory, czy Fryderyk Chopin urodził się 22 lutego czy 1 marca 1810 roku, jednak z pewnością miejscem urodzin była malownicza polska miejscowość, Żelazowa Wola, znajdująca się w województwie mazowieckim. Fryderyk Chopin spędził swoje dzieciństwo w stolicy Polski – Warszawie. Muzyka poważna towarzyszyła muzykowi od najmłodszych lat. W wieku zaledwie czterech lat zaczął pobierać lekcje gry na niełatwym do opanowania instrumencie – fortepianie, których udzielała mu jego matka, a następnie Wojciech Żywy, który stwierdził, że talent Fryderyka zdecydowanie przewyższa jego własne możliwości.

Kompozytorskie umiejętności Chopina rozwijały się w błyskawicznym tempie. Już w 1817 roku, młody artysta dał koncert przed Konstantym Romanowem, bratem cara Mikołaja I, który w Królestwie Polskim pełnił funkcję gubernatora wojska. Książę był oczarowany występem i kompozycją „Marszu Wojskowego”. Fryderyk Chopin dał swój pierwszy poważny koncert 24 lutego 1818 roku, na terenie obecnego Pałacu Prezydenckiego. Był to jeden z pierwszych wielkich sukcesów ośmioletniego wówczas chłopca, nad wyraz uzdolnionego, jak na swój dziecięcy wiek. W przeciągu kolejnych lat, muzyk kontynuował nie tylko karierę artystyczną, ale i zdobywał podstawowe wykształcenie. U progu dojrzałości, kompozytor tworzył Koncerty Fortepianowe oraz szkice do Etiudy „Rewolucyjnej”.

Po opuszczeniu kraju, a w czasie tworzenia na obczyźnie, w utworach artysty zaczęły coraz wyraźniej przejawiać się melancholijne nastroje, przepojone dramatyzmem, co najprawdopodobniej wynika z tęsknoty za ojczyzną i smutkiem wypełniającym duszę muzyka, po druzgocącej klęsce powstania listopadowego. Fryderyk Chopin po osiedleniu się w stolicy Francji, Paryżu, zaczął mocno angażować się w życie polskiej emigracji, a losy ojczyzny, nigdy nie były mu obojętne. Kompozytor współpracował między innymi z Adamem Mickiewiczem, wybitnym wieszczem narodowym, czy pisarzem Cyprianem Kamilem Norwidem, który nawet stworzył wiersz, pod tytułem „Fortepian Chopina”, w którym podmiot liryczny przedstawia sytuację zniszczenia przez wrogów narodu przedmiotu najważniejszego dla muzyka i wspomina ostatnie spotkanie z wirtuozem fortepianu.

W 1936 roku Fryderyk Chopin znacząco podupadł na zdrowiu, co zniszczyło narzeczeńskie plany kompozytora. Okazało się, że artysta zachorował na wówczas ciężką i nieuleczalną chorobę płuc – gruźlicę. Rok później, pianista poznał George Sand. Związek ze starszą pisarką stał się jednym z głównych tematów plotek w Paryżu. Wkrótce para przeniosła się na Majorkę, niestety wówczas stan zdrowia kompozytora gwałtownie się pogorszył. Pomimo poważnego stadium choroby, przejawiającego się nawet w pluciu krwią, Fryderyk Chopin wciąż tworzył, nie zważając na przeciwności losu. Problemy nastały również w życiu prywatnym pianisty, który w 1839 roku rozstał się z George Sand, co zaowocowało rozwojem choroby. Jednak to właśnie w tym czasie powstały najwybitniejsze mazurki i nokturny wykreowane przez mistrza fortepianu.

Artysta starał się jednak poprawić swoją sytuację i szukać pomocy wśród różnych lekarzy, spośród których największą sympatią darzył Jeana – Jacquesa Molina. Pomimo tego, nic nie było w stanie zatrzymać śmiertelnej choroby. Fryderyk Chopin wydał ostatnie tchnienie 17 października 1849 roku około drugiej w nocy w gronie bliskich przyjaciół. Pogrzeb kompozytora odbył się ostatniego dnia miesiąca we francuskim kościele pod wezwaniem świętej Magdaleny. Ciało artysty zostało pochowane na największym i najsłynniejszym paryskim cmentarzu Père-Lachaise i zostało odprowadzone w ostatnią drogę przez tłum żałobników. Fryderyk Chopin nie zdążył odwiedzić Polski przed śmiercią, co było jego wielkim marzeniem, jednak cząstka najwybitniejszego polskiego muzyka spoczęła w ojczyźnie. Serce kompozytora zostało sprowadzone do kraju przez siostrę zmarłego i spoczywa w Kościele Świętego Krzyża w Warszawie.

Dodaj komentarz