Władysław Szpilman- wielki pianista
Gdy na ekrany kin w 2002 roku wszedł film Romana Polańskiego „Pianista”, losy Władysława Szpilmana poznali wszyscy. Należy on do grona wybitnych polskich kompozytorów współczesnych. Urodzony w Sosnowcu 5 grudnia 1911 roku artysta od dziecka miał zdolności muzyczne, co nie umknęło uwadze jego rodziców. Swoje umiejętności doskonalił pod czujnym okiem profesjonalistów, najpierw w warszawskim Konserwatorium im. Fryderyka Chopina, a następnie w Akademiach Muzycznych poza granicami kraju.
Czas studiów w Berlinie to zarazem początkowy etap działalności artystycznej Władysława Szpilmana. Tworzył wtedy między innymi utwory symfoniczne. W tym okresie powstała również suita fortepianowa ,,Życie Maszyn”. Po kilku latach młody twórca zdecydował się na powrót do Polski. Jego decyzję przyspieszyła aktualna sytuacja polityczna w Niemczech, a głównie to, że w 1933 roku władzę objął Hitler. W Warszawie Szpilman kontynuował świetnie zapowiadającą się karierę, a także znalazł zatrudnienie w Polskim Radiu jako pianista. Koncertował często w towarzystwie utalentowanych skrzypków, takich jak Roman Totenberg czy Bronisław Gimpel, a występy te cieszyły się dużym zainteresowaniem ze strony publiczności. W tamtym czasie Szpilman marzył głównie o tworzeniu muzyki poważnej, czego dowodzą powstałe wtedy utwory symfoniczne. Nie ograniczał się jednak i oprócz tego pisał muzykę do filmów (,,Wrzos”, ,,Dr Murek”). Zasłynął także jako twórca sygnału Polskiej Kroniki Filmowej, wielu piosenek dla dzieci oraz z kręgu muzyki rozrywkowej, które szybko znalazły wierne grono słuchaczy (,,Nie ma szczęścia bez miłości”, ,,W małym kinie”,,Tych lat nie odda nikt”, ,,Cicha noc”). Teksty do jego utworów pisali między innymi Jan Brzechwa, Konstanty Ildefons Gałczyński czy Kazimierz Winkler, a wśród wykonawców znaleźli się tacy artyści jak Mieczysław Fogg, Maria Koterbska, Rena Rolska, Sława Przybylska czy Irena Santor [więcej].
Z drugą wojną światową wiąże się dla artysty wiele bolesnych przeżyć. Razem z całą rodziną, z racji żydowskiego pochodzenia, trafił do getta warszawskiego. Uratował się jako jedyny i przetrwał dzięki pomocy życzliwych mu osób. Swoją czasami mrożącą krew w żyłach historię z okresu wojny opisał w książce. Na jej podstawie Roman Polański nakręcił słynny film ,,Pianista”. Po wojnie Szpilman powrócił do aktywności zawodowej. Kontynuował pracę w Polskim Radiu, gdzie piastował stanowisko kierownika Działu Muzyki Lekkiej. Ponadto koncertował, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami oraz robił to, co mu świetnie wychodziło, czyli komponował niezliczoną ilość piosenek. Organizował też różne przedsięwzięcia muzyczne, czego dobry przykład stanowi pierwszy Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie. Na początku lat sześćdziesiątych XX wieku powstał z inicjatywy pianisty Warszawski Kwintet Fortepianowy, do którego oprócz Szpilmana należeli Bronisław Gimpel, Aleksander Ciechański, Stefan Kamasa i Tadeusz Wroński. Grupa ta debiutowała w Londynie, a do połowy lat osiemdziesiątych występowała na całym świecie i wydała wiele albumów.
Władysław Szpilman, znany również pod pseudonimem Al Legro, zmarł w Warszawie 6 lipca 2000 roku. Nie bez powodu zaliczany jest do grupy najwybitniejszych polskich kompozytorów. Jego dorobek artystyczny prezentuje się imponująco. Ten wielki pianista tworzył różnego rodzaju muzykę i dlatego właśnie zasługuje na miano artysty wszechstronnego. Sukcesy odnosił nie tylko na polu muzyki poważnej, lecz także i rozrywkowej. Z powodzeniem tworzył muzykę filmową oraz utwory dla dzieci.